na podwórzu

См. также в других словарях:

• garbować — przestarz. Garbować komuś skórę «bić kogoś bezlitośnie»: (...) usłyszałem (...) rozpaczliwe wycie na podwórzu. To chłopcy stajenni garbowali solidarnie skórę Jankowi za jego pomysły. J. Strzemię Janowski, Karmazyny …   Słownik frazeologiczny

• biegać — ndk I, biegaćam, biegaćasz, biegaćają, biegaćaj, biegaćał 1. «biec od czasu do czasu; poruszać się pośpiesznie w różnych kierunkach; brać udział w biegu» Dzieci biegają po podwórzu. Zwierzęta biegają w klatkach. Biegać po mieście w poszukiwaniu… …   Słownik języka polskiego

• hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… …   Słownik języka polskiego

• klepisko — n II, N. klepiskokiem; lm D. klepiskoisk 1. reg. «równa, gładka płaszczyzna z mocno ubitej, uklepanej gliny, ziemi» a) «w stodole, lub rzadziej na podwórzu gospodarstwa, gdzie się młóci zboże» b) «dawniej jako podłoga w wiejskiej izbie, wędzarni… …   Słownik języka polskiego

• panoszyć się — ndk VIb, panoszyć sięszę się, panoszyć sięszysz się, panoszyć sięnosz się, panoszyć sięszył się «wynosić się nad innych, chcieć panować, przewodzić; rządzić się» Zwycięzcy panoszyli się w mieście. W górach panoszyły się bandy rabusiów. przen.… …   Słownik języka polskiego

• podwórzowy — podwórzowyowi przym. od podwórze Podwórzowe drzewa. Grajek podwórzowy. ∆ Pies podwórzowy «pies trzymany na podwórzu w budzie, nie w domu, pilnujący domostwa» …   Słownik języka polskiego

• pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… …   Słownik języka polskiego

• porozbiegać się — dk I, porozbiegać sięga się, porozbiegać sięają się, porozbiegać sięał się «o większej liczbie osób lub zwierząt: rozbiec się w różne strony» Uczniowie porozbiegali się do klas. Kury porozbiegały się po podwórzu …   Słownik języka polskiego

• porozciągać — dk I, porozciągaćam, porozciągaćasz, porozciągaćają, porozciągaćaj, porozciągaćał, porozciągaćany 1. «rozpostrzeć, rozłożyć większą liczbę czegoś; ciągnąc porozkładać» Porozciągać chodniki na podłodze. 2. «rozszerzyć lub wydłużyć wiele czegoś… …   Słownik języka polskiego

• porozłazić się — dk VIa, porozłazić sięzi się, porozłazić sięłażą się, porozłazić sięłaź się, porozłazić sięził się 1. pot. «o większej liczbie osób lub zwierząt: rozejść się w różne strony; porozchodzić się» Towarzystwo porozłaziło się po kątach. Kury… …   Słownik języka polskiego

• porozwlekać — dk I, porozwlekaćam, porozwlekaćasz, porozwlekaćają, porozwlekaćaj, porozwlekaćał, porozwlekaćany pot. «wlokąc rozrzucić, rozciągnąć (kolejno) wiele rzeczy w różne strony; porozciągać, poroznosić» Dzieci porozwlekały zabawki. Świnie porozwlekały… …   Słownik języka polskiego